Win some, lose some

Life's a game of winning and losing. If you create opportunities there's a chance you might win or you might lose... When it comes to personal things and feelings, you can easily lose yourself.

Blurred by specific feelings, you get back to reality when the ice under you feet melts or breaks. Those feelings shattered, millions of pieces. You lose, but you've tried.

Feelings come and go.. Opportunities come and go. Don't go wasting your time and thoughts by doing nothing. Try and win or lose.

When it comes to love, beat yourself when you lose.. But don't lose it. Things will come around as they should. Don't go wasting time on things you don't want to do with your life.. If you're studying, finish those studies, graduate / post-graduate. And take that airplane to destination unknown part of the World. Discover yourself. Discover the world you'd like to see. Become yourself.

Don't get restless on research projects for your studies. Don't get restless because of anything. Be yourself. Feel free, feel unattached. Break the chains of the regular buzz you're in. Get out, get lost and win...


"Every now and again sometimes
I get lost on the wind of a dream
The air gets clean and the seas get wide
and I can do anything
The pain it won't even cross my mind
There's wonder in everything
The rope gets loose and the chains unbind
and I can do ANYTHING!!!"
- Anything by Mae.

I didn't do it...

I almost grabbed the bottle. Because wanted to. Because my head was saying, just drink that desired whisky.

I didn't, because I don't want to. Because I will regret it eventually/afterwards.. I need my head cleared, but this wouldn't be the solution..

Someone please, get me out of my head. Free my thoughts again..

Wachten

Het wachten op een reactie..
Het wachten op iets nieuws..
Het wachten op erkenning..
Het wachten op het juiste moment..
Het wachten op de juiste persoon..
Het wachten op vrienden die langskomen..
Het wachten op mensen die je komen oppikken van het station of wherever..

Het wachten op de trein..
Het wachten op de bus..
Het wachten op het stoplicht..

Het wachten op de eerste gig met een band..
Het wachten op een tour..
Het wachten op aanbiedingen..

Het wachten op het betere weer..
Het wachten op de lentekriebels..
Het wachten op toffe hangouts op zomeravonden..
Het wachten op iets wat nog moet komen..

"Het wachten op..." Ik ben er klaar mee..
Waarom?

V for Vendetta..

"I want you to know that even though I do not know you and I may never meet you, laugh with you, cry with you, hug you or kiss you, I love you with all my heart, I love you."

Beautiful quote from a beautiful movie.

Hear silence, choking you?

IN DUTCH (repost hyves blog):

Niet dat 't nou zozeer een drang is om mensen te laten weten wat ik vind of vond van bepaalde dingen, maar meer vanwege het feit dat ik zo nu en dan graag eens wat dingen van me af schrijf - is de reden dat ik deze blog schrijf.

Tijdens mijn voorgaande opleidingen was ik nogal snel sceptisch over dingen, met als gevolg dat ik niet wist wat ik met de tijdsschema's aanmoest en geen overzicht meer had over de situatie wat uiteindelijk lijdde tot complete chaos in m'n hoofd en uiteindelijk dagen -en wekenlange rusteloosheid die maar niet wegwilde.

Gek genoeg, na alle "bangmakertjes" die verteld werden aan het begin van het schooljaar 2009 aan SAE Institute Rotterdam, is deze rusteloosheid gedurende het gehele jaar nergens om de hoek komen kijken. Zelfs niet op de momenten van deadlines... Op de een of andere manier was dit een reden om er nog een schepje positivity bovenop te jagen en door te trappen. Nooit last van ongelukkigheid, sterker nog ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld zelfs!

Alles verliep zoals ik het wilde, de vriendschap met nieuwe - kort daarvoor aangelegde - contacten en nieuwe nieuwe contacten van 't jaar 2009 zelf zijn eigenlijk zelfs uitgegroeid tot mijn beste vriendschappen in jaren. Sinds ooit misschien ook wel. De manier waarop, met speels gemak en met de nodige serieuze randjes, ik met deze mensen omga.. In welke situatie dan ook, maken mij een extreem gelukkig mens. Zelfs als ze niet weten waar bepaalde dingen over gaan, zijn ze bereid om (figuurlijk) hun hand door 't vuur te halen voor me. Dit alles om me te helpen en me er evt. weer bovenop te krijgen.

Nu... Een jaar later... Een diploma rijker en een nieuwe doelstelling - mijn Honours Degree (aka Bachelor) halen op SAE Amsterdam - sta ik... Op een drempel waar ik overheen moet stappen om door te kunnen. En ookal heb ik het gevoel dat mijn vrienden en familie me niet echt (inhoudelijk) kan helpen, zijn ze er wel en zullen ze er alles aan doen om me weer naar de top te duwen, terug naar die wolk waar ik afgelopen jaar op heb gezeten en vanwaar ik over de wereld keek met een open en frisse blik.

Dit alles zet me de laatste tijd enorm aan het denken. Dit maakt me enerzijds gelukkig, anderszijds ook wat ongerust. Wat als ik deze mensen nou niet had leren kennen, wat dan? Was ik dan wel zo gelukkig geweest als ik nu ben? Was ik dan wel zo zelfverzekerd? Was ik dan wel gekomen waar ik nu ben? Was ik dan wel zo open geweest naar anderen, zoals ik nu tegen hen ben? Zo eerlijk en duidelijk? Dingen waar ik beter niet over na kan denken en beter ook gewoon laat voor wat het is, want de liefde is er en komt van zeker weten van 2 kanten. Maar toch het houdt me bezig en ook wat tegen in mijn doen en laten deze afgelopen 1,5 maand. Desalniettemin, zal ik me toch moeten gaan storten op mijn toekomst - de nabije toekomst wil dat ik een onderzoeksvoorstel presentatie maak. Maar door deze gedachten in mijn hoofd, weet ik niet waar ik mijn technische informatie aangaande mijn onderwerp moet laten. Mijn structuur is op dit moment ver te zoeken...

De stilte in de tent, is iets wat me totaal niet trekt.. Ik was, en ben nog steeds, altijd bezig met mezelf bezighouden waardoor de nu onstane drukte in mijn hoofd er niet minder op wordt. Bepaalde verlangens en gevoelens doen hun intrede. Gevoelens en verlangens die ik liever onderdruk.. Maar zich toch op de een of andere manier toch meer en meer meester van zich maken, tot het moment dat de emmer overloopt... Ik voel me af en toe opgesloten in mijn eigen kamer. Hoewel ik ook regelmatig mijn wandelingetjes doe in de omgeving, blijf ik me opgesloten voelen.. Mijn bovenkamer moet leeg...

Hoe dan ook, ik ben nog altijd gelukkig, maar de rusteloosheid doet weer zijn intreden. De rusteloosheid, waarvan ik zelf zo blij was kwijt te zijn en van bevrijd... Maar het maakt zich weer meester van me, het houdt me vast. Sluit me op... Mijn bovenkamer moet leeg..